Artykuły

Szkło produkuje się od tysięcy lat. Najpierw były to grube, mało przeźroczyste płytki, które wstawiano w okna. Pilnie strzeżona tajemnica wytwarzania szkła, zwłaszcza kolorowego do witraży, długo nie pozwoliła na jego upowszechnienie. Dopiero rozwój przemysłu XIX wieku spowodował, że szkło zastosowane do sklepień i kopuł, a następnie do budowania szklanych domów i pałaców dało nowe doświadczenia, pokazało, jaki mikroklimat tworzy szklarniowe wnętrze. Przeszklenie całych ścian i sufi-tów powoduje, że można w nim urządzić ogród zimowy, dla ro-ślin, które na zimę nie mogą odlecieć do ciepłych krajów.

Pytanie o „dom przyszłości” jest pytaniem o to, co i w jaki sposób będzie formować architekturę jutra. Podczas rozstrzygania konkursu „Dom dostępny dziś, dom dostępny jutro” szukałem miary by porównać i ocenić prace. Można zrobić prognozę zmian życia rodziny i wyłonić nowe jego elementy, bo wiele pojawia się już dzisiaj. Ale to czy utrwalą się czy znikną jest niewiadomą. Analizowałem czy adekwatnie do prognoz mamy projekty nowych form architektonicznych i próbowałem odczytać z nich przewidywane lub postulowane reguły życia. Ale co oceniać: ich trafność czy formy architektoniczne. Właściwie należałoby oceniać ich współgranie, harmonię i wzbogacenie repertuaru o nowe pierwiastki piękna. Jak więc prognoza przyszłości może formować architekturę?

Domy buduje się „pod klucz”. Ale życie zmusza budujących, aby wprowadzali się do jeszcze nie wykończonego budynku. Kiedyś było to nie do pomyślenia, teraz jest normą. Każdy marzy o wprowadzeniu się do domu z wypastowanymi parkietami, ale szybko przekonuje się, że wymagania funkcjonalne w tzw. „miedzyczasie” – zmieniły się. Potrzebne są dodatkowe pomieszczenia, rodzina się powiększyła lub dzieci potrzebują już więcej miejsca, więc dom powinien rosnąć wraz z rozwojem potrzeb rodziny. Ale jest to solidna konstrukcja, a nie nadmuchiwany balon. Jak budować by pogodzić naturalną zmienność życiowych potrzeb z konieczną solidnością i stałością budynku?